Bezpieczne relacje

Jak odróżnić ludzi dających bezpieczeństwo od niebezpiecznych? To pytanie, które zarazem jest podtytułem książki, stanowi punkt wyjściowy dla autorów. Relacje są nam potrzebne, by prawidłowo funkcjonować. Jak sami mówią: "Problemem nie jest nasza potrzeba przyjaźni, bliskości, przylgnięcia do innych (…). Prawdziwym problemem jest to, że nie potrafimy rozpoznawać charakteru innych ludzi". Dlatego obydwaj autorzy obnażają typy charakterów, z którymi się spotykamy, a które oddziałują na nas destrukcyjnie. Ponadto podpowiadają, jak reagować, aby nie poddać się niebezpiecznym wpływom, a jednocześnie pomóc tym osobom zobaczyć problem. Przechodząc przez kolejne rozdziały, niczym w lustrze możemy także przyjrzeć się własnym cechom charakteru, by sprawdzić, co wnosimy w nasze relacje. Gorąco polecam! (recenzja czasopisma "Nasze Inspiracje")

"Bezpieczne relacje" i "Odważ się pokonać granice" to kolejne książki bestsellerowych autorów: dr. Henry Clouda i dr. Johna Townsenda, po które sięgnęłam i które były dla mnie w jakiś sposób porządkujące w zakresie doświadczeń interpersonalnych. Relacje międzyludzkie to bliższe lub dalsze więzi angażujące osoby z różnymi temperamentami, paradygmatami, emocjonalnością i wrażliwością… Odbieramy je zwykle całym sobą – na wielu płaszczyznach duszy, dlatego lubią się komplikować. Potrzeba więc czasem zdrowego dystansu lub opinii osoby postronnej, żeby umieć się odnaleźć. Autorzy recenzowanych pozycji służą głosem doradczym, dostarczając wiedzę o mechanizmach stojących za trudnymi, a czasem toksycznymi relacjami i o sposobach radzenia sobie z nimi. "Bezpieczne relacje" to książka, która może pomóc czytelnikowi wydostać się z błędnego koła relacji, w których czuje się sfrustrowany, wykorzystywany, permanentnie raniony lub w inny sposób tak ograniczany, że zamiast współrozwijać się w tych relacjach, odnosi wrażenie destrukcji i ciasnoty. W opisywanym przez autorów książki procesie wychodzenia z niebezpiecznych relacji i stawania się osobą, która dojrzale nawiązuje kontakty, zainteresowały mnie w szczególności dwa elementy. Po pierwsze, zwróciłam uwagę na przyczyny, dla których ludzie tkwią w destrukcyjnych relacjach. Każda z nich okazała się jakąś nieodrobioną życiową lekcją, błędami nieskonfrontowanymi lub zaszczepionymi mimowolnie. A ponieważ wierzę, że ludzka samoświadomość, przez którą rozumiem poznanie i akceptację prawdy o samym sobie, ma w sobie pierwiastek wolności, w której można decydować o własnym losie, rozdział omawiający te kwestie uznałam za jeden z ważniejszych. Następnie, zaciekawił mnie fragment o podejmowaniu działań, które tylko pozornie mogą przybliżyć do bezpiecznych relacji, a które w rzeczywistości są nieskuteczne i finalnie prowadzą do smutnej konkluzji, że tylko nieliczni mogą cieszyć się satysfakcjonującymi znajomościami. Działania te są paliwem wspomnianego błędnego koła. Podsumowując, książki "Bezpieczne relacje" i "Odważ się pokonać granice" polecam czytać w pakiecie, gdyż uzupełniają się tematycznie. Moje inspiracje zaczerpnięte z recenzowanych książek, często odrywały się od ich tematyki i przykładałam je do innych znanych mi doświadczeń i wtedy czytanie bardziej przypominało trawienie. Kilka fragmentów pozaznaczałam ołówkiem, pewnie będę do nich wracać. (Recenzja na portalu Recenzje chrześcijańskie)

Henry Cloud i John Townsend są dla mnie mistrzami wchodzenia w zawiłości relacji międzyludzkich. Po raz kolejny podzielili się doświadczeniem życia, pracy terapeuty, czy funkcjonowania w Kościele. Pokazali, jak sami przechodzili przez trudne sytuacje, po to, by pomóc spojrzeć czytelnikowi bardziej kompleksowo na temat tworzenia dobrych, zdrowych i bezpiecznych relacji. W moim odczuciu autorzy wyczerpali temat. Zaczęli od opisu tego, kim są niebezpieczni ludzie. Pokazali jak na tacy cechy, które ich wyróżniają (np. obwinianie innych, zamiast przyjęcie odpowiedzialności; brak dbałości o swój rozwój; pochlebianie zamiast mówienia prawdy). Czytając te opisy widziałam w nich nie tylko ludzi, którzy przewinęli się w moim życiu, ale również siebie. Terapeuci dotknęli głęboko zagadnienia, dlaczego wybieram niewłaściwe osoby i pokazali, jak mogę reagować na ten problem. Swoje tezy opierają na głębokiej analizie biblijnej, nie zabrakło więc też odniesień do życia duchowego człowieka. Bardzo mocno dotknął mnie fragment mówiący o tym, że nasza relacja z drugim człowiekiem przekłada się na spojrzenie na Boga i relacje z Nim/do Niego. Deficyty bezpieczeństwa mogą nas odciąć od źródła życia danego przez Boga, czyli innych ludzi. Mogą nas także oddalić od samego Boga. Pokazali również tę druga stronę – ludzi bezpiecznych, przy których nie tylko czujemy się dobrze, ale się rozwijamy i stajemy lepszymi. Kim oni są, jak ich znaleźć, jak ich rozpoznać i nie pomylić się (być może kolejny raz)? Dlaczego te relacje są nam tak bardzo potrzebne i skąd przekonanie autorów, że nie wystarczy tylko relacja z Bogiem, że drugi człowiek jest nam niezbędny do wzrostu? Podają kilka miejsc (w moim odczuciu bardzo trafnych), gdzie warto szukać i pogłębiać relacje. Nie jest to tylko podręcznik przyglądania się innym. Jest też narzędziem do spojrzenia w głąb siebie. Czy jestem osobą bezpieczną w relacjach z innymi? Czy nie potrafię wejść głębiej w rozmowę tylko dlatego, że nie umiem okazać bliskości? Dlaczego nie będę szczęśliwa, jeśli nie nauczę się być z ludźmi? Książka sięga do głębi. Warto mieć obok siebie kogoś, komu zdasz relację z lektury i tego, co ona w tobie wywołuje. Być może będzie to pierwszy krok do stworzenia relacji, jakiej nie miałeś wcześniej. Być może okaże się, że ta lektura to nie proste i banalne opowieści, ale kawał trudnej drogi do przeżycia. Czy jednak nie tego chcemy – kochać i być kochanym? (Recenzja na blogu Niezawodna nadzieja)